Pragnę z całego serca, aby turystyka była zawsze sposobnością do owocnych spotkań: do spotkania z Bogiem, który w stworzeniu i w dziełach ludzkich ukazuje nam swoją miłość i opatrzność; do spotkania z sobą samym, w postawie milczącej refleksji i wsłuchania się w głos własnego wnętrza; do spotkania z innymi, które pozwoli budować zgodne współistnienie między ludźmi i narodami.

Niech słowa Ojca Świętego Jana Pawła II będą dla nas zachętą do aktywnego wykorzystania wakacyjnego czasu:

Z kolei sam wypoczynek, jeśli nie ma się stać jałową bezczynnością, która wywołuje uczucie nudy, musi być źródłem duchowego wzbogacenia, zapewniać większą wolność, umożliwiać kontemplację i sprzyjać braterskiej wspólnocie. Dlatego spośród różnych form ludzkiej kultury oraz rozrywek, jakie proponuje społeczeństwo, wierni winni wybierać te, które najbardziej odpowiadają życiu zgodnemu z nakazami Ewangelii.

Cykl pracy i odpoczynku, wpisany w ludzką naturę jest zgodny z wolą samego Boga, co poświadcza opis z Księgi Rodzaju (por. 2, 2-3, Wj 20,8-11): odpoczynek jest rzeczą „świętą”, pozwala bowiem człowiekowi wyrwać się z rytmu ziemskich zajęć, czasem nazbyt go pochłaniających, i na nowo sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem Boga. List Apostolski DIES DOMINI

Kochani uczestnicy akcji: „makulatura na misje”

W imieniu mieszkańców Wiosek Saya 2 i Guinera, jak również w imieniu własnym bardzo serdecznie dziękuję za kolejny dar lepszego życia dla naszych braci w Czadzie.  Angażując się w akcję „makulatura na misje”, staliście się, tak jak św. Teresa od Dzieciątka Jezus misjonarzami, nie wyjeżdżając na misje. Dając bowiem wodę tym, którzy sami nie mogą sobie jej zapewnić, dajecie jakże przepiękne i jakże bardzo konkretne świadectwo waszej wiary oraz jedności całego Kościoła. Mogę was zapewnić, że wasze świadectwo umacnia wiarę tutejszych chrześcijan i jest pięknym przykładem miłości bliźniego nie tylko dla nich, ale także dla wyznawców innych religii, którzy też są często beneficjentami waszej akcji. Ostatnia studnia im. Bł. Ks. Popiełuszki powstała we wiosce, gdzie mieszkają nie tylko chrześcijanie, ale także  muzułmanie i wyznawcy religii tradycyjnej  i stała się ważnym elementem we wzajemnym zbliżaniu się i umacnianiu dobrego współżycia. Nadając studniom imiona polskich świętych dzielicie się też dziedzictwem duchowym naszego polskiego Kościoła, ubogacając tym samym tutejszy Kościół. Zawsze staram się przybliżać ich postacie tutejszym braciom, którzy słuchają często z dużym zainteresowaniem.  Szczególną sympatię wzbudzili słudzy Boży z rodziny Ulmów i ich ofiara życia dla ratowania życia bliźnich.  Myślę, że ich przykład zapadł głęboko w sercach tutejszych chrześcijan, wzmacniając ich wiarę i ucząc ofiarnej miłości każdego bliźniego, także tego, który nie jest członkiem ich plemienia. Poświęcenie studni i instalacja tablic pamiątkowych odbyła się w niedzielę. Nie zastałem zbyt dużo ludzi bo zaczęła się już pora deszczowa, jak to widać na zdjęciach, krajobraz się zmienił i zrobiło się zielono. W tym okresie, szczególnie kiedy spadnie duży deszcz, wiele ludzi udaje się do buszu na kilka dni, żeby uprawiać ziemię. W piątek właśnie mieliśmy duży deszcz, który sprawił, że wioski się trochę wyludniły. Ci, którzy zostali byli bardzo wdzięczni i radośni. Jak zawsze prosili przekazać ich podziękowanie i zapewnienie o modlitwie w waszej intencji, co też czynię z wielka radością. W załączeniu przesyłam kilka zdjęć z Saya 2 i Guinera.

Jeszcze raz bardzo dziękuję za wasze świadectwo, trud i poświęcenie dla naszych afrykańskich braci. Nasza wdzięczność obejmuje wszystkich, każdą osobę: dzieci, młodzież, dorosłych, parafie, instytucje, przedsiębiorstwa, tych wszystkich którzy w jakikolwiek sposób nam pomogli i ciągle pomagają. I życzę Wam dużo radości z tego, co czynicie bo „radosnego dawcę Bóg miłuje”. Niech Pan Bóg błogosławi każdego z Was i wasze dzieło „makulatura na misje”.

Szczęść Boże! Ks. Edward. Czad/Afryka. (Zdjęcia w galerii)

MUNINA-CHORWACJA (14-19. 07. 2017 r.)

(TROGIR, SPLIT, MOSTAR, KRAVICA, DUBROWNIK, MEDJUGORIE)

1. DZIEŃ (14. 07. 2017 – piątek): WYJAZD. 12.00 – Msza święta w Muninie i wyjazd. Przejazd przez Słowację, Węgry w kierunku Chorwacji. Jazda nocna.

2. DZIEŃ (15. 07. 2017 – sobota): TROGIR, SPLIT. W godzinach porannych przyjazd do Trogiru – zespół starego miasta, Katedra Św. Wawrzyńca z XII w., kościoły gotyckie, kaplica błogosławionego Ivana Ursini – najpiękniejszy zabytek renesansu w Dalmacji. Przejazd do Splitu (jest jednym z większych miast leżących na Chorwackim wybrzeżu. Jako gospodarcze, kulturalne i turystyczne centrum Dalmacji, o bogatej historii, posiada wiele zabytków i zbiorów muzealnych. M.in.: rzymski pałac Dioklecjana z III w. z mauzoleum, świątynią Jowisz, rezydencją cesarską, kolumnowym dziedzińcem, bramami; liczne romańskie, gotyckie i barokowe kościoły, pałace, pomniki, muzea). Przejazd do Medjugorie, zakwaterowanie w hotelu i obiadokolacja.

3. DZIEŃ (16. 07. 2017 – niedziela): MOSTAR, KRAVICA. Śniadanie, przejazd do Mostaru – miasta zachwycającego swoim orientalnym klimatem; z najcenniejszym zabytkiem – kamiennym, starym mostem (wpisanym na listę UNESCO) nad rzeką Neretwą, który łączy dwie części  miasta: muzułmańską i chrześcijańską. Przejazd nad wodospady Kravica – możliwość kąpieli i plażowania. Powrót do hotelu. Obiadokolacja i nocleg.

4. DZIEŃ (17. 07. 2017 – poniedziałek): DUBROWNIK. Śniadanie. Wyjazd w kierunku Dubrownika – miasta nazywanego „perłą Adriatyku” – spacer po starówce z przewodnikiem. Czas wolny. Przejazd do Medjugorie i obiadokolacja. Nocleg.

5. DZIEŃ (18. 07. 2017 – wtorek): MEDJUGORIE. Śniadanie, całodzienny pobyt w Medjugorie, wejście na Górę Objawień, góra Kriżvak.  Obiadokolacja. Wykwaterowanie się z pensjonatu. Wyjazd w stronę Polski w godzinach wieczornych.

6. DZIEŃ (19. 07. 2017 – środa): POWRÓT. Przyjazd do Polski w godzinach południowych.

Każdego dnia będzie możliwość uczestniczenia w Mszy świętej

KOSZT: cena 410 zł i 115 euro obowiązuje przy pełnym stanie, czyli 48 uczestnikach. Cena 460 zł i 115 euro obowiązuje przy grupie od 42 do 46 osób.

CENA ZAWIERA: zakwaterowanie: pokoje 2,3 – osobowe (3 noclegi) w pensjonacie 400 m od Kościoła (Medjugorie), w pokojach z klimatyzacją; wyżywienie, jak w programie (3x śniadania, 4x obiadokolacje); transport: autokar z uchylnymi siedzeniami, klimatyzacją, video, kawiarką, WC; ubezpieczenie NNW, KL; ubezpieczenie KL od chorób przewlekłych – pakiet rozszerzony.

CENA NIE ZAWIERA: dopłata do pokoju jednoosobowego – 80 euro/os.; napoje do obiadokolacji inne niż woda; wydatki indywidualne.

DODATKOWE OPŁATY: 30 EURO płatne u pilota w dniu wyjazdu – bilety wstępów do zwiedzanych obiektów (katedra w Splicie i Trogirze, Wodospady Kravica)  oraz opłaty za przewodników miejscowych (Mostar, Medjugorie i Dubrownik).

LISTA ZAMKNIĘTA

Wyjazd organizuje Biuro Podróży: MatteoTravel

Czerwiec to miesiąc w sposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza; początkowo miał charakter prywatny, z czasem ogarnął szerokie rzesze społeczeństwa. Kościół widzi w nabożeństwie do Serca Jezusowego znak miłości Boga ku ludziom. Chce także rozbudzić w sercach ludzkich wzajemną miłość ku Bogu poprzez to nabożeństwo. Sam Chrystus nadał temu nabożeństwu wybitnie kierunek ekspiacyjny: ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce. Bóg jest miłością. Z miłości Bożego Serca istnieje cały wszechświat i rodzaj ludzki. Kiedy zaś rodzaj ludzki sprzeniewierzył się Panu Bogu, swojemu Stwórcy, Bóg nie przestał go miłować. Dowodem tej niepojętej miłości było to, że dał swojego Syna. Uosobieniem tej największej Bożej miłości jest Serce Jezusowe. Ta właśnie miłość dla rodzaju ludzkiego kazała Jezusowi przyjść na ziemię, przyjąć dla zbawienia rodzaju ludzkiego okrutną mękę i śmierć. Z miłości tego Serca powstał Kościół, sakramenty święte, a wśród nich Sakrament Miłości – Eucharystia. Nabożeństwo do Serca Jezusowego nakłada również zobowiązania. Człowiek nie powinien nadużywać dobroci Bożego Serca. Powinien mieć do tego Serca nieograniczone zaufanie. Dlatego może i powinien uciekać się do Serca Jezusa we wszystkich swoich potrzebach. Nie powinien jednak ranić tegoż Serca na nowo grzechami. Kiedy jednak słabość ludzka na nowo pchnie nas w bagno grzechu i w niewolę szatana, mamy prawo zawsze ufać w miłosierdzie Boże, które gotowe jest przyjść nam z pomocą i nas wybawić. Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego skłania również do aktów pokutnych za grzechy innych. Kto miłuje Boże Serce, ten będzie starał się temu Sercu wynagradzać za grzechy braci. Tak więc nabożeństwo to budzi także świadomość i odpowiedzialność społeczną. Nabożeństwo do Serca Jezusowego nagli do naśladowania cnót tego Serca – a przede wszystkim miłości we wszelkich jej przejawach.

Istnieją także konkretne pobożne praktyki ku czci Serca Jezusowego. Godzina święta wywodzi się od św. Małgorzaty Marii Alacoque. Pan Jezus wyraził życzenie, aby wierni w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorowali chociaż przez godzinę Najświętszy Sakrament dla uczczenia konania Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym. Praktykę tę przyswoiło sobie bardzo wiele parafii, odprawiając specjalne adoracje w godzinach wieczornych. Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski. Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona. Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej. Pierwsze litanie do Najświętszego Serca Jezusowego powstały w XVII wieku. Obecna pochodzi z wieku XIX. Jej początek miał miejsce w klasztorze francuskich wizytek. Zatwierdził ją do odmawiania publicznego papież Leon XIII 2 kwietnia 1889 roku. On też dołączył do litanii akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Papież Pius XI dodał akt wynagrodzenia Sercu Jezusowemu, który nakazał odmawiać co roku w uroczystość Serca Jezusowego.

„Czas na rodzinę!” – pod takim hasłem rusza tegoroczna edycja Marszów dla Życia i Rodziny w ponad 160 miastach w całej Polsce. „Marsz dla Życia i Rodziny” w naszej archidiecezji jest propozycją przedstawicieli różnych organizacji katolickich, w odpowiedzi na bardzo widoczne i niebezpieczne skutki tzw. „Czarnych Marszów” w Polsce, które wywołały duży zamęt w świadomości polskiego społeczeństwa, zwłaszcza młodych kobiet. Za każdym razem, kiedy widzieliśmy taki marsz, byliśmy głęboko poruszeni bezmyślnością, a jednocześnie siłą propagandy anty-life, ponieważ wielu młodych ludzi tych zagadnień nie zna, a starsi nie umieją argumentować. Dlatego w Jarosławiu postanowiliśmy odpowiedzieć na postulaty obrońców życia i zorganizować jeden, możliwie największy „Marsz dla Życia i Rodziny”, w niedzielę – 28. maja, z poparciem Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Akcji Katolickiej, Ruchu Oazowego, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Ruchu Apostolstwa Młodzieży oraz Ruchu Odnowy w Duchu Świętym. Marsz rozpocznie się niedzielną Mszą św. o godz. 12.15, a zakończy aktem zawierzenia u Jarosławskiej Królowej Rodzin w Kolegiacie. W tym roku główny akcent w marszu będzie postawiony na dawanie świadectwa o wartości rodziny, która na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu winna być ostoją miłości, szczęścia oraz bezpieczeństwa. Bez miłości, która jest wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym każdej rodziny nie jest możliwe ani ukształtowanie zdrowego sumienia, ani harmonijne wzrastanie każdego człowieka. Występujemy więc przeciw szerzącym się współcześnie ideologiom, które chcą zrewolucjonizować doskonały zamysł Boży o świętości małżeństwa i rodziny. Przywołując bowiem słowa św. Jana Pawła II – możemy powiedzieć, że mamy dziś do czynienia z wojną cywilizacji życia i cywilizacji śmierci. „Marsz dla Życia i Rodziny” jest też doskonałą odpowiedzią na działania organizacji feministycznych, które chcą narzucić swoją definicję pokrętnie rozumianej wolności. W zamian trzeba pokazać piękno rodziny, radość z bycia razem, doniosłość relacji małżeńskich i rodzicielskich oraz wielką potrzebę zatroszczenia się o najsłabszych i najbardziej bezbronnych – dzieci nienarodzone – sugerują główni organizatorzy. Zatem w imieniu organizatorów „Marszu dla Życia i Rodziny” w Jarosławiu, bardzo serdecznie zapraszamy wszystkich do Jarosławia z całymi rodzinami, którym dobro rodziny i obrona podstawowych wartości związanych z życiem ludzkim leżą głęboko na sercu. Takie wspólne świadectwo przedstawicieli całej archidiecezji aktualnie jest bardzo potrzebne zarówno nam, jak i naszej Ojczyźnie.

P.S.

Po „Marszu dla Życia i Rodziny” na jarosławskim Rynku (blisko Kolegiaty) Urząd Miasta organizuje „Dzień Dziecka” z grami, zabawami i innymi atrakcjami. Delegacje rodzinne będą mogły z tego skorzystać.

Miło poinformować, że także dzięki naszej pomocy – zbiórce makulatury – której tym razem była prawie tona, ludzie żyjący w krajach misyjnych otrzymali nowo wybudowaną, kolejną studnię głębinową. Misjonarz – ks. Edward Ryfa, tak m. in. pisze na ten temat: Wczoraj byłem we wiosce Tawatang, gdzie została wybudowana dzięki wam studnia głębinowa. Przyjęto mnie z wielką radością. Ja również z przyjemnością patrzyłem na te trochę umorusane, ale jakże radosne dzieci i uśmiechnięte twarze dorosłych. Wszystko to dzięki wam kochani. Trudno to wyrazić słowami, jak ważne jest to, co robicie, i jak cennym darem jest ofiarowana przez was woda. Ten dar można chyba tylko ocenić miarą cierpienia tutejszej ludności z powodu braku wody, w tym kraju, gdzie przez pół roku nie spadnie ani kropla deszczu i gdzie nie tylko ludzie, rośliny i zwierzęta pragną wody, ale także czarna, spopielona od słońca ziemia. Tutejsi ludzie nie tylko czekają, że ktoś da im wodę, ale sami starają się jej szukać, drążąc z narażeniem życia i bez żadnych zabezpieczeń głębokie studnie ziemne, w których zresztą znajdują bardzo mało wody. Dlatego ich wdzięczność jest ogromna. Kiedy, po poświęceniu studni i modlitwie w intencji wszystkich ofiarodawców, oraz po zainstalowaniu tablicy pamiątkowej, robiąc zdjęcia pytałem, jak chcą wyrazić wam wdzięczność, to podnieśli wszyscy ręce w górę mówiąc „Kumogne tosse”. W miejscowym języku ma to podwójną wymowę. Najpierw dziękujemy Bogu, bo wszystko jest Jego darem i jednocześnie prosimy Boga o błogosławieństwo dla tych, którzy nam uczynili dobro. Ten dar można także ocenić miarą waszego trudu włożonego w zorganizowanie tej akcji pomocy, a także każdym odruchem dobroci serc tych wszystkich, którzy pomagają i uczestniczą w tej akcji. Dlatego ja też wam mówię z całego serca; każdemu z was, a szczególnie inicjatorom tej akcji, Panu Ryszardowi i grupie charytatywnej z Przeworska „Kumogne tosse”. Bogu niech będą dzięki za to, że są wciąż ludzie, którzy są wrażliwi na biedę innych i że chcą pomagać. Niech Pan Bóg Wam błogosławi i wynagradza za wszystko dobro, które czynicie. W załączeniu wysyłam kilka zdjęć z poświęcenia i zainstalowania tablicy pamiątkowej z radosnymi twarzami dzieci i dorosłych (chcąc powiększyć zdjęcie, kliknij w każde z nich).

W roku 1917, każdego 13-tego dnia miesiąca – od maja do października – trójka dzieci była świadkami objawień Matki Bożej w Fatimie. Podczas tych spotkań Matka Boża wzywała ludzkość do modlitwy i pokuty. Mówiła też o potrzebie ustanowienia nabożeństwa do Jej Niepokalanego Serca: Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się zrobi to, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie (Matka Boża, Fatima – 13 lipca 1917 roku). Prosiła również o wynagrodzenie Jej Niepokalanemu Sercu w pierwsze soboty miesiąca i to właśnie ono stanowi istotę przesłania Matki Bożej – jest wezwaniem skierowanym do każdej i każdego z nas. Jeśli więc mówimy o pobożności fatimskiej, to nie możemy jej utożsamiać jedynie z 13. dniem miesiąca od maja do października. Fatima bowiem woła o nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca. Nie wypełnimy fatimskiego przesłania, jeśli nie będziemy wynagradzać Niepokalanemu Sercu Maryi w pierwsze soboty. Z tym przesłaniem wiążą się obietnice, o których zapewniła Maryja podczas rozmowy z Łucją 10. grudnia 1925 roku: Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.

Warunki nabożeństwa wynagradzającego pięciu pierwszych sobót miesiąca:

1. W pierwsze soboty miesiąca przystąpić do spowiedzi z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. Można także skorzystać z łaski sakramentu pojednania wcześniej, byleby w tym dniu być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego;

2. Przyjąć Komunię świętą w pięć pierwszych sobót miesiąca w powyższej intencji;

3. Odmówić pięć tajemnic różańcowych;

4. Przez piętnaście minut rozważać tajemnice różańcowe, ofiarując tę medytację w wymienionej intencji.

Niezbędnym warunkiem dobrego odprawienia nabożeństwa jest nastawienie, z jakim te praktyki wypełniamy, co Jezus podkreślił w objawieniu 15 lutego 1926 r.: To jest prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy, i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymać przyrzeczone łaski; Ja jednak wolę, żeby odprawiali pięć pierwszych sobót miesiąca w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu twojej Matki Niebieskiej, niż żeby odprawiać piętnaście bezdusznie i z obojętnością… Jezus wymienia trzy grupy osób odprawiających nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca: tych, którzy zaczynają je odprawiać, lecz nie kończą; takich, którzy kończą, ale odprawiają je jedynie ze względu na obiecane łaski; i w końcu trzecia grupa to osoby, które czynią to przede wszystkim w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu NMP; one najbardziej podobają się Jezusowi.

Jeśli ktoś nie będzie mógł odprawić tego nabożeństwa w sobotę, może, za zgodą kapłana, praktykować je w niedzielę po pierwszej sobocie.

Munina – Częstochowa – Oświęcim

10. 06. 2017 r. (sobota)

Zbiórka uczestników pielgrzymki na parkingu przed kościołem w Muninie i wyjazd o godz. 00.30 w kierunku Częstochowy.

Częstochowa – godzina 06.00 udział w uroczystym odsłonięciu Cudownego Obrazu Matki Bożej oraz w Mszy świętej. Następnie zwiedzanie Sanktuarium (z przewodnikiem). Czas wolny na modlitwę i indywidualną kontemplację przed wizerunkiem Czarnej Madonny, a także na śniadanie (we własnym zakresie) i pamiątkowe zakupy.

Około godziny 11.00 przejazd do Oświęcimia. Dwie grupy o godzinie 14.20 i 14.30 wchodzą i zwiedzają największy hitlerowski obóz zagłady w dwóch częściach: Auschwitz i Birkenau.

Wyjazd w drogę powrotną. Powrót do Muniny w godzinach wieczornych.

 Cena: 160 złotych od osoby przy grupie minimum 45 osób

Cena obejmuje:

• Przejazd autokarem z klimatyzacją, barkiem i WC;

• Ubezpieczenie NNW i KL;

• Przewodnika w Częstochowie;

• Przewodnika i obowiązkowe słuchawki w Muzeum w Oświęcimiu;

• Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Podatki.

Ważne:

Program jest ramowy (orientacyjny), kolejność realizacji poszczególnych punktów programu może ulec zmianie lub przestawieniu.

Zapisy u Księdza Proboszcza z Muniny

Wpisowe – 100 złotych

Wyjazd organizuje Biuro Podróży: Matteo Travel

Modlitwa do Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

Po raz kolejny powierzamy się Tobie, Najpewniejsza Przewodniczko i Wspomożycielko Narodu i oddajemy w Twe macierzyńskie dłonie to, co jest u nas najlepsze, abyś to dobro umocniła w naszych sercach i czynach, w obyczaju i działaniu Narodu.

Powierzamy Ci, Maryjo i to, co w nas słabe i zagrożone. Ulecz nas z grzechów i niemocy. Pomóż pokonać wszelką beznadziejność. Dźwigaj z upadków, klęsk i błędów.

Zawierzamy Ci, Matko, wszystkich Polaków, ale szczególnie tych, którzy znaleźli się w obliczu biedy, bezrobocia, braku mieszkania, strachu przed przyszłością. Zawierzamy Ci każdego człowieka w naszej Ojczyźnie. Przede wszystkim jednak młode rodziny i całe pokolenie młodych Polaków, bo od nich zależą przyszłe losy Ojczyzny.

Ucz nas, Zwycięska Pani, przezwyciężać nasze złe skłonności i wady, a szczególnie egoizm, nieczułość na potrzeby innych, bezmyślne korzystanie z dóbr tego świata. Ucz nas wychodzić z sercem obdarzającym i z czynem miłości ku ludziom, szczególnie tym, którzy oczekują naszej pomocy.

Prosimy Cię, Matko i Żywicielko Syna Bożego: naucz nas służyć życiu od jego poczęcia aż po naturalną śmierć. Naucz nas to życie przyjmować z wdzięcznością i ufnością. Ucz nas, Wspomożycielko wiernych, współodpowiedzialności w Kościele i życiu społecznym.

Wiemy, że trzeba nam po raz kolejny wziąć w swe dłonie odpowiedzialność za losy Ojczyzny. Ucz nas, Królowo Polski, jak to mamy czynić. Pragniemy żyć z każdym dniem lepiej i godniej, jako chrześcijanie i Polacy, świadomi wielkiego dziedzictwa ponad tysiącletniej kultury narodu; wierni kontynuatorzy jego najlepszych tradycji, ale też otwarci na wezwania, jakie stawia nam dzisiaj Bóg – Władca Dziejów.

Spraw to, Przewodniczko Narodu, abyśmy nie uchylali się od podejmowania tych od wieków ważnych i tych prawdziwie nowych – a gwarantujących dobro naszego Kraju i Narodu – zadań, jeśli tylko okażemy się do nich sposobni. Spraw przez pomoc z nieba, przez swe potężne wstawiennictwo u Boga, abyśmy podjęte przez siebie zadania i obowiązki jak najlepiej wykonywali.

Chcemy kroczyć w naszym życiu wspólnie z Chrystusem, jako Jego wierni wyznawcy. Pragniemy gorąco, czynem i słowem, całym swoim życiem, dawać świadectwo prawdzie, którą wyznajemy. Wspomagaj nas w tym Maryjo, Wspomożycielko wiernych, Królowo Polski. Amen.

Chrystus zmartwychwstan jest,

nam na przykład dan jest:

Iż mamy zmartwychpowstać,

z Panem Bogiem królować. Alleluja!…

…Bądźmyż więc weseli,

jak w niebie Anieli,

czegośmy pożądali, 

tegośmy doczekali. Alleluja!

 Z życzeniami i pozdrowieniami świątecznymi

Ks. proboszcz